Winke, winke Interpret: De H”hner Der Hein un dat Liesbet, die deile sich e Bett. Schon zick zwanzich Johr dat selbe Spell. Jeden Ovend d„ K”pcke und dann ene Spillfilm, Wat zo vill es, es zo vill. -- Dat Liesbet deht strecke, der Hein ens sich recke, hck der Dach, der wor widder janz sch”n hatt. Saach jitt et jet Neues, usser dem Ahle, Hein, waat keen Antwort aff, un s„ht : Winke, winke, winke, ich jonn ene drinke, drinke, drinke Ein, zwei Bier dann kumm ich widder heem. Ich halt et net uss he, ich muá ens erus he, Jo, dat muá de doch verstonn. Doch dann eenes Ovends, meent et Lies, " Hein dat stink mir ", ewig jees du un liss mich allein. Ach hhr op zu Quake, denk an meng Nerve, dem Bill sing Frau bliev och doheim. -- Hein, dat interessiert mich net, et Lies weed jetz w”hdig, wor”m nimmst du mich net och ens met. Dat es nix fr Fraue, dunn du besser Strecke, Ich lur jetz Fuáball, do drop se s„ht. Weeste wat? Refrain Der Hein der es fies jeknick, dat es em noch nie passeet, leet Fuáball, Fuáball sinn, su h„tt im dat opjer„hch. Et es doch jet andreres, wenn h„ Ovends fott jeht. Woher nimp die Frau sich nur dat R„hch eenfach zu sahre : Refrain/ Refrain Ich halt et net uss he, mer weed jo bestuss he Jo, dat muáte doch verstonn.